Η ιστορία του Barnaby αποδεικνύει ότι ακόμα και τα ηλικιωμένα ζώα έχουν ελπίδα να υιοθετηθούν!
Στους δρόμους του Νιου Τζέρσεϊ βρέθηκε να περιπλανιέται ένας ηλικιωμένος και ταλαιπωρημένος γατούλης. Όταν μεταφέρθηκε στο καταφύγιο της φιλοζωικής οργάνωσης Voorhees Animal Orphanage, το προσωπικό δεν άργησε να παρατηρήσει πόσο τρυφερός ήταν αυτός ο τιγρέ αδέσποτος, που μετρούσε δεκαπέντε χρόνια.
Έλπιζαν ότι κάποιος θα άνοιγε την αγκαλιά του για τον γλυκό Barnaby, όπως τον ονόμασαν, και οι ελπίδες τους δεν διαψεύστηκαν.
Όταν ένα ζευγάρι κτηνιάτρων, οι Ed και Clare Sheehan του ομώνυμου κτηνιατρικού κέντρου, είδαν την αγγελία υιοθεσίας του Barnaby στο Facebook, «νιώσαμε ότι είχε ανάγκη από κτηνιατρική φροντίδα λόγω της ηλικίας και της εμφάνισής του», θυμάται σήμερα η Clare.
Αμέσως λοιπόν επικοινώνησαν με το καταφύγιο και ζήτησαν να τον υιοθετήσουν.
Μόλις ο Barnaby πάτησε για πρώτη φορά τα πατουσάκια του στο κτηνιατρείο της καινούριας του οικογένειας για να κάνει μια σειρά εξετάσεων, τον ερωτεύτηκαν όλοι.
Άρχισε να περιφέρεται στο χώρο σαν να είχε περάσει εκεί όλη του τη ζωή και γρήγορα ανέλαβε ρόλο… επιτηρητή: «Όταν σκουπίζαμε μας ακολουθούσε για να βεβαιώνεται ότι δεν μας έχει ξεφύγει κανένα σημείο και στο τέλος της βάρδιας καθόταν στην αγκαλιά μου για να ελέγχει ότι δεν κάνω κανένα λάθος στη δουλειά μου», σχολιάζει η Rachel, μια από τους εργαζόμενους της κλινικής.
«Του χορηγούμε αντιβίωση και φαίνεται να βελτιώνεται. Έχει αρχίσει να παίρνει βάρος, ενώ η γούντα του δείχνει όλο και καλύτερη», προσθέτει η Rachel.
Παρά την προχωρημένη ηλικία του, ο Barnaby είναι μια έντονη προσωπικότητα, γεμάτος ζωή και χαρά.
«Απολαμβάνει να τρώει την ειδική τροφή για ηλικιωμένες γάτες, καθώς και το τακτικό βούρτσισμα. Καταπίνει την αντιβίωσή του χωρίς να παραπονιέται καθόλου».
Έτσι, αυτός ο γατούλης που στο παρελθόν στάθηκε άτυχος στη ζωή του, βρήκε όχι μόνο ένα σπίτι αλλά και σταθερή κτηνιατρική φροντίδα, την οποία τόσο έχει ανάγκη στα δεκαπέντε χρόνια του.
«Στόχος μας είναι να τον κρατάμε υγιή και χαρούμενο και να περάσει ευτυχισμένος την υπόλοιπη ζωή του. Ποιος ξέρει ποιες δοκιμασίες πέρασε, αλλά από δω και πέρα ο κτηνίατρος “μπαμπάς” του κι εγώ, αλλά και το υπόλοιπο προσωπικό της κλινικής, θα τον αγαπάμε και θα τον φροντίζουμε», καταλήγει η Clare.
