Το συγκινητικό γράμμα που έγραψε η ιδιοκτήτρια μιας γατούλας λίγο πριν από το θάνατό της, με παραλήπτες τους ανθρώπους που θα υιοθετήσουν τη Susie αφού εκείνη πεθάνει.
Η Susie είναι μια κεραμιδί γατούλα που φιλοξενείται στο καταφύγιο Montgomery County Animal Services and Adoption Center. Έχει, όμως, μια διαφορά από τα υπόλοιπα ζώα που περιμένουν να βρουν ένα σταθερό σπίτι: Συνοδεύεται από μια επιστολή που είχε γράψει η προηγούμενη ιδιοκτήτριά της λίγο πριν από το θάνατό της, με παραλήπτες τους ανθρώπους που θα ξεχωρίσουν τη Susie και θα την υιοθετήσουν:
«Αγαπητέ μου φίλε,
Σε ευχαριστώ που υιοθέτησες τη φίλη μου, Susie.
Ήταν ένα από τα τρία γατάκια που βρέθηκαν στις 15 Νοεμβρίου του 2010, ημερομηνία κοντά σε εκείνη της γέννησής της. Μετακόμισε στο σπίτι μου την 1η Δεκεμβρίου του 2010.
Τον πρώτο καιρό, μέχρι να νιώσω ότι είχε μάθει το σπίτι της, την κράτησα μέσα. Αλλά μόλις την άφησα να βγει, εξαφανίστηκε για τέσσερις μέρες. Νόμιζα ότι δεν θα την ξαναδώ. Την τέταρτη νύχτα είχαμε μια ασυνήθιστα θορυβώδη καταιγίδα με κεραυνούς. Δεν έβρεξε, αλλά άκουγες μόνο βροντές. Το επόμενο πρωί, όταν βγήκα έξω να την αναζητήσω, παρόλο που δεν το περίμενα ήρθε να με βρει τρέχοντας. Μπήκε στο σπίτι μαζί μου και δεν έδειξε διάθεση να ξαναβγεί, παρά μόνο αν ήμουν κι εγώ μαζί της. Έγινε σπιτόγατα.
Η Susie φοβάται τους πάντες και τα πάντα. Χρειάστηκε να περάσουν έξι με οκτώ μήνες για να βεβαιωθεί ότι είμαι φίλη της.
Εδώ και πολύ καιρό προσπαθώ να την πείσω να ξαναβγεί έξω. Δεν θέλει, εκτός αν είμαι μαζί της. Θα μπορούσα να βγαίνω βόλτες μαζί της, αλλά δεν είμαι σε θέση να απομακρυνθώ από την μπροστινή βεράντα. Βγαίνει όμως στην μπροστινή βεράντα όταν είμαι κι εγώ μαζί της. Το περισσότερο που κάνει είναι να διασχίζει τον κήπο που βρίσκεται δίπλα στην μπροστινή βεράντα.
Νομίζω ότι θα ήταν ωραία αν γινόταν φίλη με το σκύλο μας. Τα πάνε καλά μαζί, αλλά η Susie κρατάει μια απόσταση από το σκύλο. Δεν ανησυχώ ποτέ όταν τους αφήνω μόνους στο σπίτι.
Η Susie είναι διαφορετική, αλλά απολαμβάνω την παρέα της. Αγαπάει τις αγκαλιές, όμως της αρέσει και να είναι το αφεντικό. Απολαμβάνει τα χάδια. Περνάει τον περισσότερο χρόνο της πάνω στο κρεβάτι μου αλλά φαίνεται ότι πάντα ξέρει πού βρίσκομαι.
Ελπίζω να απολαύσετε την παρέα της Susie όπως έκανα και εγώ».
Μετά το θάνατο της ιδιοκτήτριας της Susie, ο γιος της μετέφερε τη γατούλα στο καταφύγιο ζώων όπου βρίσκεται σήμερα, μαζί με την παραπάνω επιστολή. Δεν ήταν σε θέση να την υιοθετήσει ο ίδιος, λόγω των κανονισμών του σπιτονοικοκύρη του.
Τον πρώτο της καιρό στο καταφύγιο η Susie ήταν πολύ φοβισμένη, αλλά σταδιακά, με τη βοήθεια των εθελοντών, άρχισε να τους αφήνει να τη βουρτσίζουν και να τη χαϊδεύουν. Από τότε που η επιστολή κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο υπήρξε ενδιαφέρον για την υιοθεσία της και ελπίζουμε σύντομα να ξαναβρεί ένα σπίτι όπου θα νιώσει αγάπη και ασφάλεια.
