To ήξερες ότι η εναλλακτική αυτή θεραπεία μπορεί να εφαρμοστεί και στα κατοικίδιά μας; Ο κτηνίατρος ομοιοπαθητικός Νίκος Γκόλφης μάς λύνει όλες τις απορίες.
«Η ομοιοπαθητική είναι μια αρχαία ιατρική μέθοδος με πνευματικό πατέρα τον Ιπποκράτη ο οποίος έλεγε ότι “τα όμοια των ομοίων ιάματα εισίν”, δηλαδή αυτό που προκαλεί το πρόβλημα μπορεί και να το θεραπεύσει», εξηγεί ο Νίκος Γκόλφης, κτηνίατρος ομοιοπαθητικός. «Πρακτικά, δηλαδή, εάν κάποιος καταναλώσει κατά λάθος αρσενικό, που είναι δηλητήριο, και υποφέρει από έντονους εμέτους, διάρροια και τρέμουλο, για να τον θεραπεύσουμε μπορούμε να του χορηγήσουμε την ίδια ουσία αφού την υποβάλουμε σε διαδικασία αραίωσης και δυναμοποίησης όπως αποκαλείται η μέθοδος που χρησιμοποιούμε στην ομοιοπαθητική».
Σε ποιες περιπτώσεις χρησιμοποιείται ομοιοπαθητική στα ζώα; «Σε όλες εκτός από το Καλαζάρ, όπου δεν έχουμε εμπειρία και θα έπρεπε να μπούμε σε διαδικασία πειραματισμού. Και σε οργανικά και σε ψυχικά προβλήματα και σε αποκλίσεις συμπεριφοράς. Και σε οξείες και σε χρόνιες περιπτώσεις. Η ομοιοπαθητική δεν έχει καμία παρενέργεια, στην ουσία υποστηρίζει την άμυνα του οργανισμού και εξισορροπεί το σύστημα. Σε αντίθεση με την κλασική ιατρική, δεν βλέπει έναν οργανισμό, είτε άνθρωπο είτε ζώο, τμηματικά αλλά ως όλον, ως μια ενότητα οπότε η θεραπευτική προσέγγιση δεν είναι μονοδιάστατη. Μερικές φορές μάλιστα τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά: μπορεί μέσα σε μία ημέρα το πρόβλημα να έχει υποχωρήσει εντελώς».
Πώς εφαρμόζεται; «Συνήθως αρκεί μια συνεδρία με τον κτηνίατρο ομοιοπαθητικό, στο τέλος της οποίας χορηγείται το αντίστοιχο σκεύασμα. Αν τώρα κάποιος αναρωτηθεί πώς παίρνουμε το ιστορικό από το ζώο, αυτό “μιλάει” με τις κινήσεις του και με τις περιγραφές που μας δίνει ο ιδιοκτήτης του, ο άνθρωπος με τον οποίο συγκοινωνεί συναισθηματικά. Άλλωστε τα ζωάκια είναι “καθαροί” οργανισμοί, δεν κρύβονται και δεν κρύβουν αυτό που έχουν».
Μπορεί να συνδυαστεί με την κλασική ιατρική; «Η κλασική ιατρική δεν είναι συμβατή με την κλασική ομοιοπαθητική. Εκτός αν κάνουμε μοντέρνα ομοιοπαθητική: τότε, τα ομοιοπαθητικά με χαμηλή δυναμοποίηση που χορηγούνται μπορούν να χρησιμοποιηθούν ταυτόχρονα με θεραπείες κλασικής ιατρικής».
