Ο ειδικός λύνει όλες τις απορίες μας γύρω από αυτή τη δυνητικά θανατηφόρο μολυσματική ασθένεια.
Ίσως από ό,τι έχεις διαβάσει τους τελευταίους μήνες στο διαδίκτυο να έχεις την εντύπωση ότι η λοιμώδης περιτονίτιδα έχει εξελιχθεί σε επιδημία. Στην πραγματικότητα ο ιός που την προκαλεί είναι αρκετά κοινός ανάμεσα στις γάτες, αλλά λίγες από αυτές θα νοσήσουν τελικά – κυρίως όσες έχουν αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν πρέπει να βρίσκεσαι σε επαγρύπνηση. Το Τetrapodo.gr ζήτησε από τον Νίκο Παραγυιό, κτηνίατρο, να μας κατατοπίσει γύρω από αυτή την απειλή.
Τι είναι: Προκαλείται από συγκεκριμένα στελέχη του λεγόμενου εντερικού κορωναϊού των αιλουροειδών (FECV), που φυσιολογικά δεν προκαλεί συμπτώματα, εκτός ίσως από μια ήπια διάρροια. Σε ένα μικρό ποσοστό ζώων ωστόσο (γύρω στο 5-10%), ο FECV μεταλλάσσεται στο μολυσματικό ιό της περιτονίτιδας των αιλουροειδών (FIPV) ο οποίος επιτίθεται στα λευκά αιμοσφαίρια του ζώου προκαλώντας φλεγμονές σε διάφορους ιστούς (π.χ. στην κοιλιά και στο συκώτι) και η γάτα νοσεί. Από τη στιγμή που το ζώο εκδηλώνει τα πρώτα συμπτώματα, η κατάστασή της σταδιακά επιδεινώνεται και σχεδόν πάντα καταλήγει.
Ποια συμπτώματα προκαλεί: Υπάρχουν δύο βασικές μορφές της λοιμώδους περιτονίτιδας, η υγρή και η ξηρή (σπανιότερα, τη συναντάμε σε μια μικτή μορφή). Η υγρή έχει βασικό σύμπτωμα τη συσσώρευση υγρού στο εσωτερικό της κοιλιάς του ζώου και το πρήξιμο της κοιλιάς, σε σημείο να δημιουργεί την εντύπωση ότι η γάτα εγκυμονεί. Στην ξηρή μορφή της το ζώο, αντιθέτως, αδυνατίζει εμφανώς. Και στις δυο περιπτώσεις ίσως παρατηρηθούν ίκτερος (κιτρινίζει το λευκό των ματιών), έντονη κόπωση, πυρετός, διάρροια και ενδεχομένως ανορεξία. Υπάρχουν ωστόσο και κάποια άρρωστα ζώα που παρουσιάζουν υπερβολική όρεξη για φαγητό ή έντονη δίψα.
Πώς μεταδίδεται: Κυρίως μέσα από τα κόπρανα, τα ούρα και το σάλιο της γάτας και αποκλειστικά από γάτα σε γάτα (όχι από γάτα σε άνθρωπο ούτε σε άλλα είδη ζώων). Περισσσότερο λοιπόν κινδυνεύουν εκείνες που συνυπάρχουν με πολλές ακόμα γάτες στον ίδιο χώρο (π.χ. σε καταφύγια ζώων) και οι αδέσποτες.
Πώς θα προστατέψω τη γάτα μου: Αν ζει αποκλειστικά μέσα στο σπίτι, δεν διατρέχει κίνδυνο. Αν κυκλοφορεί έξω, η στείρωση την προστατεύει σε μεγάλο βαθμό αφού η στειρωμένη γάτα δεν έρχεται τόσο συχνά σε επαφή με αδέσποτες (π.χ. μέσα από καβγάδες). Υπάρχει και εμβόλιο κατά της λοιμώδους περιτονίτιδας, το οποίο όμως δεν προσφέρει ιδιαίτερη προστασία. Σε κάθε περίπτωση, προτού φέρεις μια καινούρια γάτα στο σπίτι σου είναι σημαντικό να την εξετάσει κτηνίατρος ώστε να αποκλείσεις το ενδεχόμενο ότι θα μεταφέρει λοιμώδη περιτονίτιδα ή άλλες μολυσματικές ασθένειες στις υπόλοιπες γάτες σου.
Πώς αντιμετωπίζεται η λοιμώδης περιτονίτιδα: Δυστυχώς δεν υπάρχει θεραπεία. Είναι μια ανίατη ασθένεια. Τα καλά νέα είναι ότι εφόσον το ανοσοποιητικό σύστημα της γάτας δεν είναι εξασθενημένο (κάτι που συμβαίνει συνήθως σε γάτες πολύ νεαρής ή πολύ προχωρημένης ηλικίας ή σε όσες πάσχουν ήδη από άλλη ασθένεια, π.χ. από λευχαιμία), η γάτα φορέας του FECV μπορεί να ζήσει φυσιολογικά, χωρίς συμπτώματα, για πολλά χρόνια και τελικά να πεθάνει από βαθιά γεράματα.
