Πότε είναι φυσιολογικές και σε ποιες περιπτώσεις αποτελούν ένδειξη προβλήματος.
Συνήθως τα σημάδια πάνω στη γλώσσα του τετράποδού σου δεν συνιστούν λόγο ανησυχίας. Υπάρχουν δεκάδες ράτσες που μπορεί να τα αναπτύξουν, όχι μόνο στη γλώσσα αλλά και σε άλλα σημεία της επιδερμίδας τους, σε διάφορες φάσεις της ζωής τους (π.χ. Κόλεϊ, Δαλματίας, Κόκερ Σπάνιελ, Τσόου Τσόου, Σαρ Πέι, Ροτβάιλερ). Το ίδιο ισχύει και για τα ημίαιμα που μπορεί να έχουν κάποιον πρόγονο από τις παραπάνω ράτσες.
Πότε να ανησυχήσεις: Αν η σκουρόχρωμη κηλίδα συνοδεύεται από άλλα συμπτώματα, για παράδειγμα πρήζεται, εξαπλώνεται, αν ο σκύλος δυσκολεύεται να φάει ή ακόμα και χάνει δόντια, θα μπορούσε να αποτελεί ένδειξη μελανώματος. Σε περίπτωση που η κηλίδα είναι λευκή, εξαπλωνεται και συνοδεύεται από αιμορραγία, μπορεί να καταδεικνύει την ύπαρξη πλακώδους καρκινώματος. Και οι δύο αυτές μορφές κακοήθειας είναι από τις πιο κοινές στους σκύλους, ευτυχώς όμως μπορούν να αντιμετωπιστούν και να θεραπευτούν αν διαγνωστούν έγκαιρα.
Γενικά, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτές οι κηλίδες δεν είναι ανησυχητικές. Αν όμως ένα σημάδι είναι ανάγλυφο, εμφανιστεί ή πρηστεί ξαφνικά, ή αν συνοδεύεται από απότομη απώλεια βάρους, νωθρότητα ή αδυναμία του σκύλου να συμμετέχει στις καθημερινές δραστηριότητές του, πρέπει να απευθυνθείς άμεσα στον κτηνίατρο.
