(Αν δεν μπορώ να το υιοθετήσω.)
Είναι εκείνο που κοιμάται στο χαλάκι της πολυκατοικίας σου, εκείνο που γαβγίζει όταν χτυπάνε τα αλάρμ των αυτοκινήτων, εκείνο που σε παίρνει από πίσω όταν γυρίζεις σπίτι από το σούπερ μάρκετ φορτωμένη με σακούλες. Είναι το αδέσποτο της γειτονιάς σου, ο μποέμ και αλήτης σκυλάκος που είτε προσπερνάς, είτε φροντίζεις με όποιον τρόπο μπορείς.
Ζούμε σε μια χώρα που έχει μεγάλο πρόβλημα με τα αδέσποτα. Βλέπουμε τα ζώα ως δώρα ή παιχνίδια, τα παρατάμε στον δρόμο με την πρώτη δυσκολία και οι δήμοι σπανίως αναλαμβάνουν την προστασία και στείρωσή τους. Εκείνα αυξάνονται και πληθύνονται, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος δυστυχίας. Μάλιστα, το μέγεθος του προβλήματος είναι τόσο μεγάλο, που το πρώτο πράγμα που είχαν να σχολιάσουν για την Αθήνα οι φίλοι μου από το εξωτερικό είναι το πόσα αδέσποτα έχει.
Στην γειτονιά μου υπάρχει ένας γέρικος σκυλάκος ονόματι Black. Κανείς δεν ξέρει πως και γιατί βρέθηκε μια μέρα στην περιοχή μας. Όλη η γειτονιά έχει φροντίσει για την τροφή, το νερό και την στέγασή του τα βράδια. Όμως λόγω της ηλικίας του, ο Black χρειάζεται περισσότερη φροντίδα. Όταν ακόμα δεν είχε καλυφθεί η ανάγκη της στέγασής του (ένα ξύλινο σπιτάκι στο πεζοδρόμιο), εμείς είχαμε επικοινωνήσει με την φιλοζωική της περιοχής μου. Η απάντηση που πήραμε; Τα ζώα που προστατεύουν οι φιλοζωικές πρέπει να βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο και ενδέχεται να υποστούν ευθανασία εάν δεν τα υιοθετήσει κανείς μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Το τελευταίο ισχύει σε χώρες του εξωτερικού, όπως οι ΗΠΑ, όμως ήθελα να πιστεύω πως δεν θα συνέβαινε ποτέ στην Ελλάδα. Γι’ αυτό το λόγο μίλησα αυτή την φορά με την Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία με σκοπό να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει με τα αδέσποτα στη χώρα μας.
Οι ίδιοι συμφωνούν στο ότι ο άναρχος πολλαπλασιασμός των αδέσποτων προκαλεί το πρόβλημα, προσθέτουν όμως και έναν ακόμα παράγοντα, εκείνον της οικονομικής κρίσης! Είναι αλήθεια πως το φαινόμενο της εγκατάλειψης των ζώων έχει αυξηθεί τώρα που οι καιροί είναι οικονομικά δύσκολοι. Είναι γεγονός πως δεν βλέπουν όλοι τα κατοικίδια ως μέλη της οικογένειάς τους.
Πότε λοιπόν μια φιλοζωική εταιρεία αναλαμβάνει την φροντίδα ενός αδέσποτου;
«Ας πάρουμε ως δεδομένο ότι πάντα υπάρχει η διάθεση από τα Φιλοζωικά Σωματεία να βοηθήσουν ένα ανυπεράσπιστο ζώο που βρίσκεται σε ανάγκη. Ορισμένες φορές όμως, η διάθεση δε συμβαδίζει με τη δυνατότητα, είτε λόγω έλλειψης πόρων, χώρου και προσωπικού. Οι Φιλοζωικές Οργανώσεις έχουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες ανάλογα με το καταστατικό τους. Δρουν σύμφωνα με τις δυνατότητες τους και ανάλογα με τα μέσα που διατίθενται.»
Η απάντηση αυτή με άφησε άναυδη, ο φιλοζωικός σύλλογος της περιοχής μου δεν είχε αναφέρει πως δεν είχε την δυνατότητα να αναλάβει την φροντίδα του Black, ούτε εξήγησε τι θα πει άμεση ανάγκη. Η μεγάλη ηλικία του ζώου και ο κίνδυνος να τον πατήσει αυτοκίνητο ή να του επιτεθεί άλλο σκυλί, κίνδυνοι που αντιμετωπίζει καθημερινά, ήταν ή δεν ήταν σημαντικοί; Ή μήπως το γεγονός ότι είχαμε απευθυνθεί σε σύλλογο και όχι εταιρεία είχε κάποια διαφορά;
«Όχι, δεν υπάρχει διαφορά. Η λέξη «Εταιρεία» συναντιέται στη χώρα μας για πολλά κοινωφελή, μη κερδοσκοπικά σωματεία. Οι Φιλοζωικές Οργανώσεις έχουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες ανάλογα με το καταστατικό τους. Δρουν σύμφωνα με τις δυνατότητες τους και ανάλογα με τα μέσα που διατίθενται»
Μετά από αυτή την τελευταία απάντηση, έπρεπε να μάθω αν ισχύει ότι θανατώνονται τα αδέσποτα που προστατεύονται από τις φιλοζωικές για μεγάλο διάστημα.
«Είναι μύθος, κάτι τέτοιο στη χώρα μας δεν επιτρέπεται!» μου είπαν με βεβαιότητα.
Ήταν προφανές πως ο σύλλογος της περιοχής μου με είχε παραπλανήσει. Τι προτείνει λοιπόν η Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία να κάνουμε όταν υπάρχουν αδέσποτα στην περιοχή μας; Να τα φροντίζουμε, να απευθυνόμαστε σε κάποια φιλοζωική εταιρεία;
«Σύμφωνα με το νόμο 4039/2012 κι από τις τροποποιήσεις του 4235/2014, η σίτιση των αδέσποτων ζώων επιτρέπεται, ή καλύτερα επιβάλλεται. Συνεπώς, όλοι μπορούμε να προσφέρουμε στα αδέσποτα της γειτονιάς μας λίγη τροφή και νεράκι. Επίσης απαραίτητο είναι να φροντίσουμε για τη στείρωση τους αφού έρθουμε σε επαφή με το Δήμο μας. Αν ο Δήμος δεν έχει κάποιο πρόγραμμα για τα αδέσποτα ζώα, μπορούμε να αναζητήσουμε το πλησιέστερο Φιλοζωικό Σωματείο κι εκείνοι θα μας προτείνουν την καλύτερη δυνατή λύση.»
Επομένως, η τύχη των αδέσποτων εξαρτάται σε μεγαλύτερο βαθμό από εμάς. Εάν ο φιλοζωικός σύλλογος της περιοχής σας δεν δέχεται να αναλάβει δράση σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, προσεγγίστε κάποιον άλλο. Οφείλουμε να ζητήσουμε από τους δήμους μας την στείρωση των αδέσποτων και σε καμιά περίπτωση δεν αφήνουμε τα κατοικίδιά μας στον δρόμο, αλλά αναζητούμε τρόπους να υιοθετηθούν από κάποιον άλλο.
Σχετικά με την Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία: Η Ελληνική Φιλοζωική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1975 με σκοπό την προστασία των αδέσποτων κυρίως ζώων σε έκτακτη ανάγκη. Είναι σωματείο μη κερδοσκοπικό, κοινωφελές, δεν επιδοτείται από το ελληνικό κράτος ή την Ε.Ε. και στηρίζεται στις συνδρομές των μελών της, σε δωρεές, χορηγίες και εκδηλώσεις για ευόδωση των σκοπών της. Τα μέλη της έχουν ειδικές παροχές /διευκολύνσεις (35€ ετήσια συνδρομή μέλους).
Από τη Marialena Perpiraki
Πηγή: Savoirville.gr
